Vaktimin son isteğidir
yaşanmamış anlar
dört dönerken gözlerimde

yarını bekleyecek halim yok
haydi arabacı
koş atları sür dört nala
içimde
diriliyor mazinin sancısı
ellerime dokunan rüzgârın ağrısı
çiçekler yorgun
yağmur küs toprak kokusuna
sapla tüm geçmişimi göğsüme
haydi sür arabacı
gidelim
uzak kentlerin ışıksız köylerine

bağrımda kanayan
akar suların ölümsüz hücrelerine dokunalım
martılar uçuralım denizsiz günlere
can çekişelim
susuz balıklar misali
sarmaşıklarla örülü eski kapıları gecelim
Arnavut taşlarıyla döşeli caddelerde
yankılansın atların nal sesleri
haydi arabacı sür
bir daha yakalayabilirsek
dönelim geçmişimize
yeniden yaşayalım
ışıksız evlerin çıra islerinde çocukluğumuzu

sokakların
bir köşesine kök olalım
salalım toprağın derinlerine filizlerimizi
sevgililer
öpüşsün sarmaş dolaş dallarımızın altında
çocuklar
sobelesinler bizi
küfretsinler gelmişimize geçmişimize
ister çiçekli
ister çiçeksiz
ağaç olalım
koyuverelim gölgemizi yeryüzüne
sofrasını kursun ahali altımızda
onlar çay demlesin
haydi sür arabacı atları
biz közde demlenmiş demli demli çayları içelim
ara sıra dolduralım kadehleri
küfredelim ikimizde gelmişimize geçmişimize