Yetimler Kurdu Düşünü
Karanlığın en koyu yerinde
çığlıklardan arda kalan sessizliğimiz toplanırken orman ağaçları misali ana rahminde yetimler kurdu düşünü ve ama gözler gördü yangını anlamadık ne sen ne ben nede biz kör bakarken yarınlara bir çocuk kurdu saatin yayını duvarlara sıçrayan kanın rengi kırmızıdır ürktük korkularımızdan ürktük yarınlarımızdan düşlerimizi bile yorumlayamadık içtik küflenmiş üzüm tortularını endişeli bekleyişlerimizin sıcak anlarına anladık mutluluklar iç sıkıntısıymış gözlerimiz dalgın dalgın bakarken uzaklara Nurettin Aksoylu |
Yüreğine, emeğine sağlık güzel bir konuya değinmişsiniz…
Her şey şiirle güzelleşir…
........................................ Saygı ve Selamlar..