UNUTTUKÇA ADINI...
Yalıtılmış tüm düşlerin habercisi idi
O ışık huzmesi Bitiminde ufkun, baş hizası Ellerimle tuttuğum. Sancılı, sakıncalı Sezdirmeden kimselere Tutturduğum o yanık türkü Nakaratında adın gizli. Zan gibi, aşk gibi Biraz tutarsız ve biteviye Büyürken kelimeler Sıralanmışken dip dibe. Özlemin rengi mavi idi Biraz koyultulmuş idi düşler Rengârenk gökkuşağında gizli. Sanrılardı yere göğe sığmayan Unuttukça adını Azaldı acılar Ve geçmişken kendimden Hanidir sorduğum o soru, neden. Ve neydi bu hikâyenin sonu Yer gök karışmış birbirine Yakındı mahşer vakti Dizilmişken bedenler Soluktu yüzümün rengi. Verirken son nefesi Çoktan verilmiş olsa da Bu aşkın hükmü. |
Özlem Demirkaya &*.*&