KARMAŞA
Elimde bir kağıt bir kalem
Karalamak istedim biraz Biraz karalamak istedim Ama kalemimin yazası yok Biraz gülmek istedim Ayna da baktım kendime İçten bir tebessüm yok İyi tamam o zaman Hüznüne dön dedim kendime Hüznüm de eksikti o da terk etmişti Sevdiğim adamı hatırlamak istedim Baktım da yarama onun da eski tadı yoktu Ama seviyordum çok sevmiştim Doğru yalnızca ben sevmiştim O sevememişti Soğuyan çay gibiydi çoğu şey Sigaramın da o eski mayhoş tadı kalmadı Biraz sevmek istedim Her kadın sevilmek isterdi Bende sevmek sevilmek Bir erkeğin gözlerinde ısınmak Bakışlarıyla sarmalanmak O sarhoşluğu yaşamak Büyülü bir aleme dalmak Dokunmaya bile kıyamadan Sevilmek istedim Kimi sevmeye kalksam Hep geçmişten kalma bir yara izi Eksik bir hayatsa karşılaştığın Yeni hayatla devam edilmiyormuş Bu bir meyvenin yarısın elma Diğer yarısının armut olması kadar anlamsızdı Şimdi daha bir eksiksin işte Ne hüznün kalmış ne tebessümün Ne de sevdiğin o adam Bıyık altından gülümse şimdi hayata Yarım yamalak yaşa her şeyi Ne mutsuzsun ne de mutlu... |
yazan kaleminiz
yazdıran yüreğiniz var olsun
tebrikler