Acılar insanı pişiren güç veren olgular

her düştüğünde kendin kalkmasını öğrendiğinde

düşmekten korkmak yerine

düşürecek olanı tutuyor insan

şiirden sonra böyleydi düşüncelerim

tebrikler

saygımla

Derin felsefi yapı taşını baz almış eser.Eğer yansımaysak yani gölgeysek, gerçeğin düşürdüğü gölgeysek hepimiz, gerçeğimiz nerede ? Gerçek şükran nerede . Kendi gerçekliğimize ulaşmak için mi varız bu dünyada ?

İnsanoğlu Ahh insan ...insanlar ...sen, ben, onlar, herkes herkes...sadece bir görüntüyüz yani....ete kemiğe bürünmüş görüntü..kendini arayan, kendi gerçekliğini arayan, belki bu yansımanın özünde bu var..yaratılış bunun için var...kendi yansımamısın aslına dönmek...doğumla başlamak, dünyaya gelmekle bu görüntünün bir parçası oluyoruz.Sonra ölümle yansıma sona eriyor kendi özüyle birleşiyor...tıpkı doğmadan önceki yerine kavuşuyor...ama yansıma halindeki donanmışlığıyla bu sefer...


Şu da var...bakın düşününce iyice sıyırmaya başladım gibi :) bizler yansıma isek ...başka gerçekliğimizin yaptığını yapıyor olmalıyız.Yani başka bir evrende, başka bir boyutta demek ki aslımız da aynı şeyleri yapıyor ki yansısı bu boyuta bu şekilde yansıyor...E ee o halde..aynı bu dünyadan bir tane daha var...asıl dünya...gerçek dünya...bu dünya ve içindekiler o dünyanın yansımasıysa...ve yapılanlar aynı her şey onun kopyasıysa ...neden varız ? neden ? yansımalar kendilerine verilmiş muhakeme ve idrakle kendi kendilerine kendi gerçekliklerine ulaşsın diye mi sadece bu görüntüsel varlığın nedeni ? epey su götürür bir konu ...derin felsefi...Aynı felsefi düşünceyi, felsefenin babası da yüzyıllar öncesinden " gerçek yaşadığımız hayat değildir.Biz sadece gerçeğin yansımasıyız " diye dile getirmiştir biliriz ki.

Yansımalığımızın yalnızlığını anlatmış şiir...Aynı yalnızlıklara eşlik eden sese ve acıya eğilmiş yüzü...

" herkes acıları kadar özgürdür "


Acı...diyorsunuz öyle mi şair ...yani yansıma halinden gölge halinden bizi kurtaracak tek şey ...Düşündürücü...mazoşistsliğe kapı aralamış gibi hissettim sanki ...belki yanılıyorum..bağışlayın eğer yanılmışsam.Hoş şu da bir gerçek gerçek acılardır çoğu zaman bize yönümüzü gösteren, verdikleri ölümcül cezalarla, gözyaşıyla bize yürüyeceğimiz yolu gösterirler ..Ama acı çeke çeke varoluşsal asal nedene ulaşmayı düşünmek bilemiyorum...kafam karıştı iyice.

" unuttuğu kadar esir. " Yani unutmamak en büyük acıdır ve yaşanması gerekir aksi halde sonsuza kadar gölgelikte esarete mahkum olunur...

Yaradan, " unutmayı " isteseydi hiç vermezdi değil mi ? Kendisine hem kavuşulmasını isteyip hem de buna engel olucu bir unsuru neden var edip bizlere özellik bir duygu, anlayış, olgu, olarak vermiş olsun...zihnim allak bullak oldu sayenizde.:) Teşekkürler. Hoş muhakemeyi de vermiş aynı zamanda düşün, idrak et demiş de ...de de de de yakında filozof olup çıkıcam sayenizde :)


Şiirimizin ağır felsefi, düşündürücü, sorgulatıcı ve etkileyici temasının yanında anlatım ve dil olarak dupduru, son derece anlaşılır, özdeyiş vari nitelikli dizelere yer verilmiş olduğunu görüyoruz.Mantık ve felsefe şiiriydi resmen okuduğum.


Kaleminizle tanıştığıma çok memnun oldum.Nicelerini okumak ümidiyle.


Teşekkürler değer için.


Selam ve hürmetlerimle.