Kıyamet bizden kopacakkaç kat altında kaldık dünyanın göğe kurmuşken merdiveni gömüldü insan’lığımız hâlâ suçlu yer altında kalmışlığımız ağlayan anneler, eşler, kardeşler çıkamazlar bu kadar derin kederden uzun, upuzun yaşamaya inen yollar önce aşmak gerek bu engeli nereye baksak karanlık çöküyor neye el uzatsak dökülür o kâbuslarımda kuşatan beton yığınları tutsak alıyor yaşam alanımızı insan diyorum unutuldu çıkarılıp bir mağara kovuğundan gökdelenlere s’atıldı öldürülüyor toprak göz göre göre hayvan pazarında satılıyor paha biçilmezliği bina bina bakıyor gözler ahir zaman şeytan bindiriyor asansörüne dönülmez bir boşluğa fırlatıyor satılıyor cennet,satılıyor vatan beş para etmez paraya tapıyor insan bir kurtulsak diyorum bu kancası yaşatmayan bağdan başka alanda göstersek cambazlığımızı insanın üstünden atlamak olmaz onu çiğneyerek varılmaz bir yere nasıl daraltıyoruz dünyayı görmeliyiz görmeliyiz ekmeğimizi, etimizi yok ediyoruz öldürüyoruz ellerimizle sevgiyle var ettiğimiz insanı kıyamet bizden kopacak! 03. 11. 2014 / Nazik Gülünay |