Gittiğim her yerde seni ararken,
Kendimde bulurum seni.
Senin sesin,
Senin tebessümün,
Senin ağlayışların,
Senin sonbaharın,
Senin hüznün.
Senin gidişin.
Her şeyimle sen oldum.
Ama gelmeyişinle sen olamadım.
Sen uzaklaşmak istedikçe,
Ben sana daha yakın geldim.
Kimi zaman rüzgar gibi
Kimi zaman yağmur gibi.
Saçlarına deydi ellerim.
Kokunu soludum rüzgarla.
Gülüşlerinden düştüm parça parça
Üşüdüğün zaman ellerini tutardım.
Kimi zaman odanın bir kenarına çekilip.
Ağlamaya başlardın.
Gözyaşların düşerdi yere,
Yanaklarından süzülerek.
Bir damlası yere düştü mü?
Kimse yok sandın değil mi odada?
Hissettin mi yanaklarını sildiğimi?
Ellerini tutup gözlerine baktığımı?
Yüreğimin burukluğunu gördün mü?

Ellerinle üşüdüm.
Gülüşlerinle ısındım.
Kalk artık yerinden.
İncitme beni derinden.
Gel artık gittiğin yoldan.
Karanlık çöktü geceme.
Ezanı işitirim tâ uzaktan.

Gel artık.
Vakit geçmesin.
Ben imam olayım sen de cemaatim ol.

İbrahim Halil ÖZLÜ