* Bu gece *
* Tüm yalnızlığımı mısralarıma bağışladım *
* Bütün şiirler sırdaşım oldu *
* Boş kadehlerle bölündü bu gecem *
* Binbir kurşun sıkıldı ümitlerime *
* Paramparça oldu hatıralarım *

Yağmur bulutlarından da karaydı bu akşam
Sensizlik boğazımda düğüm düğüm
’Sevmek Korkulu Rüya ’ derdi şarkılar
İnanmazdım
Bir gurbet türküsüydü sensizlik
Hiç alışamadığım ayrılıklarda
Acı bir özleyişti seni arayışım
Yaşama umudum, sevgi dağarcığım
Hayat ışığım... bir sen, bir şarkım
Senle dolu olan... hüzün çıkmazında ben

Saat akşamın beşleriydi, seni bekledim
Evinize on metre ötede kar yağıyordu
Ama bilemedin ki; öyle sırıl sıklam
Ben sana yağıyordum
Özlemler kuşatmıştı yollarımı o saatte
Üşüdüğümü hissetmiyordum bile
Çıkıp gelmeni bekledim üçüncü durakta
Seni öyle arıyordum... yoktun !

Ve
Her şiirim ayrı ayrı seninle doluydu
Kalbim yokluğuna artık bak
Tüm öfkesini kuşattı kadehlere
Sayanora pastanesinde bir dost
Seni anlattı bana
Dağıldı tüm düşünceleri beynimin
Yere düşen bir bardak gibi
Kırıldım tuz - buz aynalarda
Gözlerin bin parçaya bölündü

Akşamın bu saatlerinde
Hayalin canlanır bir an gözümde
Maziyi anarımda burkulur yüreğim
Şimdi o günlere dalıp ta elde değil
Ağlamamak
Eskisi gibi gülmüyor hüzünlü yüzüm
Yalnız ve kimsesiz bu yerde acılar sardı bak
Yaprak dökümü tıpkı, her mevsim

Günay Koçak

20. 12. 2024