Nefis bir yağmur yağarGiderek soğuyor her şey Kapıyı kapatmalısın huzur içinde Kendi karanlığında kimsenin anlamadığı yollar Biliriz ve üşürüz Güneş reddeder bir duayı Zar atar içimdeki şeytanlar İçimde iç Yalnız değilim Kendi etrafımda dönüyorum Bu çizik, bu gerçeklik Zaman ötesi Niche de öldü Tanrı da Benim güzel ruhum yükseldiğinde ağlama Orada olacağız çizerek birbirimizi Aynı tablo karmaşık renkler Yan yana durarak akarlar Bu gölge Bu lacivert çakıl taşları Ruhumun derinliğindeki bu nehirler Fısıldıyorlar buz mevsiminde Bu sondur. tablo. lac |
Yağmuru bize bağışla ve lacivert çakıl taşlarını, üşüyoruz güneşin gölgesinde...
Sevgiler