hüzün eskitmesiDalgalardan deniz yapıyorum Ahmet Serçelerden martı Göz kapaklarım yelkeni oluyor bir teknenin Dudağından dökülenler rüzgar Marmara’nın kıyısında ilerliyoruz Dilimizde sarhoş naralar Hayallerimin çatısı yok Hislerimin mevsimi Bu yüzden belki Kah ıslanıyoruz Kah yanıyoruz güneşten Kalbimiz Hep terli Sonra Ahmet Çıkıp bir rüyadan ansızın Geçiyorum çemberinden gerçeğin Bir başıma ve şaşkın Ama değil tarumar/ kederli Gömdüğüm ne varsa geçmişe benden/yerli Ve gösterilmeyecek kadar değerli her parçası Susuyorum Ahmet Yüklediğim anlamları azledip anılardan Susuyorum en çok kendime: “sevgi ölümsüz değil” Sönecek zamanla yıldızım dediğim Silinecek atlas bellediğim gözümden Bu mağlubiyet duygusu Bu vazgeçişler Yeni değil |
Eskitme hüzünlü mekanlarda insan daha mı huzurlu ne .?.
ve “sevgi ölümsüz değil”
niye ki öğretmenim, katılmıyorum işte :)