geçti ömür gurbette hâne-i hârabım
gurbetin dönülmeyen o karanlık yerindeyim
gözlerinin o ince ufuktaki âraf çizgisindeyim
ömrümün yarısı küllendi kaldı diğer yarısı
sılanın dumanlı dağları karı gözümde tüter
avucumda getirdiğim yıldızlar bir bir söndü


kaç mevsim odlara yandı küle geçti bu yarım
küllensede acılarım geldiğime bîn pişmanım
yolunu bekledim yar bu bayramda gelmedin
kalan umudumu aleve verdin gözlerimi sele
geçti ömrüm gurbette hâne-i hârabım
yoktur ferim düştüğüm yerde kalırım bitâb
gurbetin dönülmeyen o karanlık yerindeyim
yol bilmem biçareyim bu gurbet ellerinde
kaç mevsim odlara yandı küle geçti yarım




yolunu bekledim yar bu bayramda gelmedin
kalan umudumu aleve gözlerimi seleverdim
çakırkeyf ayak izlerini yağmurlar yıkasada
moonflower’in ay işiğında gözlerime bakışın
yüzümdeki yanıklar can bakışından bergüzar
sarmal alevlerde çatırdayıp ortalığa saçılan
aşk bûse’nden sıçrayan aşk kıvılcımları
dökülen küller aşk bûse’nin ipek kanatları





son kalan umudumuda eyledi turâb-ı târumâr
çerağa yaktı bu cismimi oldum bî-tamam
gurbetin sarhoş kalp atışları kustu geceye
kazanda yıldızlar katranla kaynar bu gece
hangi zamana yenik düşmedi düşüşlerimiz
gözlerimi fütûrsuzca esir alan peri/mi yoksa ?
aşk/ı yüreğime kûtsi/yen fikrimin ince gülümü ?
kim derdi âlevden yanar bir gün bu yüreğim
sonbahar semâhta uzatmış ol yemişlerini
gurbetin dönülmez hazân mevsimindeyim
bir âlev/ki yok kurtuluş küle dönmeden ..












(nurcihan**)