Eserden müessire esas olan mârifet
Şükür; nîmeti değil, onu vereni görmek.
Ferâsetle bakınca bahçede gül toplarken (*)
Sâde gülleri değil, onu dereni görmek.

Hiç bakmadan öyle ki, ne sağına, soluna
Ne olursun yüce Rabb, güç /kuvvet ver kuluna!
Yeri geldiği zaman Allah için yoluna
Sâde kanını değil, canı sereni görmek.

Kılıçlarla birlikte, ok atmayan yaylarda
Suçlu ararsan eğer bayanlarda, baylarda
Hayır yahut şer neyse toplumsal olaylarda
Sâde terörü değil, onu gereni görmek.

Küfrü çınar sanmayın o öyle bir bodur ki
Her zaman bize batar, o öyle bir nodul ki
Dünden beri beklenen önem’lolan odur ki
Sâde yarayı değil, onu saranı görmek.

Aradığın özellik Muhammed-ül Emin’de
Her yaptığın olmalı kıvamında, deminde
Gönül öyle ister ki, her şartta ve zeminde
Kötülüğü teşhirle, onu yereni görmek…

30/09/’14
Hanifi KARA

(*) Eserden Müessire:
Yapılandan yapana, yaratılmıştan Yaradan’a