Çürük kafeslerini incitemez evcil kuşlar
Ve çocukların uçurtmasını hep teller tutar bozkırda
Gün her sabah gözbebeklerini parlatınca
Bütün avlular parsellenir babalar tarafından
Yine de ağlamazlar geleneklerin göz hizasında
Bozkırda düş kırıklıklarıdır adetten olan

Baş eğmelerin ufku sürgülediği mekanlarda
Düşününceler boğazlarında kasıtlı bir yumrudur
Okyanuslar vakitsiz ve habersiz çocukları hep bekleşir
Sonra bol gelen bedenlerinde meraklarıyla ölür çocuklar
Artık sormazlar kaç kişi debelenir boysuz hayatta
Lakayt takvimlerden kaç kişinin sevinci sağ çıkar
Ve kaçının özü kaplıydı sahaflar tarafından
Unutulurdu en gerekli sorular saklı kuyularda
Benzemek kara ölüm gibi bulaşırdı

En şen şarkıların buğusu gibi tükenir yıllar
Geçen bulutları unutmak gibi amansız
Leylekler kat ederken taptaze gökleri
Çocukların bütün düşleri başka yerde doğardı
Bahar başka yerlerde bulurdu cüssesini
Ümidi coğrafyaya ilişik bütün çocuklar gibi
Umutlar afişleri televizyonları yüceltirdi
Ve hiç kullanılmamış bayramlıklar gibi
Duvarlarda asılı kalırdı otacı aşklar

Geç de olsa göğün mavisine uyananlar
Firari çocuklar cesaretleri kadar konuşur
Onların olan hiçbir şey seçmedik
Onların olmayan hiçbir şeyi de seçemedik şimdiye kadar
Gezginler iyi bilir seçmek bir lükstü kır çocuklarına
Kirli topraklar, kaskatı ırklar, kör inançlar
Durağan her şeyi çöreklenmiş bulduk etimize
Seçmeden dururuz acının en orta yerinde
Bu yüzden tadılmamış ne varsa
Ve kurulmamış kalelerin bütün günahı onlarındır
Hiçbir şeyi seçemezse çocuklar

Ancak eski bir bedenle uyandık gökyüzüne
Eski ağaçlar gibi meraklı ve mahzun bulduk zihnimizi
Yeniden yeşermek için korkulardan arındık
Baştan aşağı hüzne boyandık, gülmeyi icat ettik
Nakaratları silip yeni bir sözlük yazdık
Çünkü kundakta yağmalanmıştı bütün cephanemiz
Ey bozkırın erken ölecek ücra çocukları
Gülmek bedenlerimize ölmeden yakışıyor
Ey bir ölüyü çocuklarında diriltmeye çalışan babalar
Öldük işte size benzer artık ufkumuz
Şimdi verebilir misiniz çocuk aklımızı
Bir haziran vakti en ücra bozkıra
Bozkıra bozkıra gömün uysal toplumunuzu