Deli ve maviydi gökyüzü
İnsan gibi tutarsız, muğlak
Gideni ve geleni kalmayan
Bir boşluğun saltanatında
Sen, bir büyüyle indin sancımıza
Zarifçe bağladın süzen gözleri
Yüzüne ince gülücükler sürmüştün
Zaman, bir kâğıt gibi büküldü
Bir ömür şaşkınlığı kaldı sonra
Nasıl da deliliğe vurgundum

Deli ve maviydi gökyüzü
Her şeyi dağıtmasını bekledim
Eşref saatinde durmuştu
Umut asıldı şüpheli aklıma
Hüznüme kadar yaklaştın
Hoş kokular anlatıp durdun
Hepi topu buydu kavradığım
Gül kokulu anlam kat kat açıldı
Kuşlar havalanıp döndü
Sen yazgımdan yitene kadar

Deli ve maviydi gülyüzün
Sık sık gönülleri savuran
Ve ayartıcı bir süpürgeyle toplayan
Umuda kendim sokuldum
Adımı hep başkaları çağırdı zira
Aramızdaki sessizliği ölçmeye kalktım
Çizilmemiş yollara içlendim
Zaman, alışılmış ellerini sürdü yine
Ardımdan yılları uzatıp durdu
Başımdaki umut tel tel döküldü
Arka, sahici bir yön değilmiş
Sadece maviliğine mecburdum

Yahya OĞUZ