Meryem’in gözleri derin
Şiir olmaya hakkı vardır gözlerinin
Oysa hüzünler yapılır gözlerinden
Başında binlerce yılın adamları
Körpeyken kırarlar fidanları
Meryem’in boynu bükük
Doğunun ters lalesi gibi

Meryem’in sesi kadife gibi
Şarkı olmaya hakkı vardır sesinin
Oysa utanç bağlamış dilini
Sonsuz şarkı yığılır göğsünde
Sadece içinde yankılanır sesi
Duvarları adamlardan yapılan
Evlerin bile işitemediği

Sınırsız hayalleri var Meryem’in
Gezmelik muntazam ayakları
Sanki hiç kimse bilmez bunları
Ve nedense hep bilmeden
Evlerde çürütürler Meryem’i
Kadının fıtratı derler buna
Meryem bile kanıksar kederini

Karalar giydirilmiş olsa da
Düşleri pembedir Meryem’in
Körpecik kalbine rağmen
Bir gün verecekler sevmediğine
Oysa hakkıdır varmak sevdiğine
Ne var ki dünyanın doğusunda
Hak ve hukuk ayrı mesele

On sekizini geçince Meryem
Kendi kararını kendisi vermeli
Oysa çocuk kalacak adamların nazarında
İkinci sınıf sayılacak ömrü boyunca
Ne olur, bir gün, herhangi biri
Haritaları şöyle ters çevirsin
Meryemlerin yazgısı değişir belki