işte bu
tekerlekler gıcırdıyor
alfansonun burnunu çekişenden
ormana doğru kaçışı
küçülüyor esmer saçları ağaçların

barok şeytanların ince ağzı
kiliselerin başına yağdıkça
orta çağ usturası gibi yanağıma değen
fahişelerin kara buluta benzeyen çirkin ezgileri
dudağımın kirlenmiş kıyısından geçiyor

çoğalan nal seslerinin özgürlüğü adına
atların kalçasından kamçıyı eksik etmeyen
gözleri mumlu şövalyelere söyleyin
kıyada ki o
ve uzadıkça yol
çınlayan çandaki tiz benim sesim

putperest gülüşlerini haykıran nehir
kayaların altında uyuyan balıkların sezgisi
suya değen ayaklarını çırptıkça
karamsar bir istek doluyor geceye
tüketiyoruz ayın getirdiklerini
sınırları aşan bedenimizle

ne çabuk günahkar olduk böyle
ne çabuk burkuldu teninizin taze uykusu
uçurumlara hevesli ilk adımların çıkıntısı gibi
korkusunu boşluğa salan inilti
bütün sabahların ilk uyanışını
göğüslerinizin dik bakışlarında tüketti

kaçamak bir kaç ışık
yaprakların ve dalların yere eğilen neşesi
boynunuzun beyaz gerdanlığı
çekildikçe soluyor saçlarınızda azalan yeşil
bir kelebeğin başınıza konuşu değil
iki dudak arasına sıkışan eski bir aşkın dibinde
sarılıp gidiyorum geceye

beyaz nalları ışıldıyor atların
ağzımda nehirlerin suskunluğu
duyuyorum aklından geçenleri
hayalimde kaldığı kadarıyla
kalbinde yücelen esmer günleri.