Kimlere açılır şemsiyeyağmur yağınca kimlere açılır şemsiye kim büzülmez protokolde bırakmaz selâmı düşündüm karanfil ellim çiçek bakışlım kuru bir sevda değil benimkisi su emmez betonlara yağıp akmaz yağmurum toprak arar damlacık suyum özüne yürüyerek insanın bilir misin can’ım Atatürk’ün adı kaldırılmış çiftliğinden hâdi kaldırsınlar beynimin girintilerinden de onu, karakteri bağımsızlığı boyun eğmememeyi baş kaldırıyı şemsiye istemez gazi dimdik selâm durur kurtuluşa özüne o halktır al’ı’k değil bastığı yerin hacmi kadar değildir herkes her büyük ulaşamaz boyuna boy almak başka şeydir artık büyüyemez kuru ağaçlar ama su verildikçe yıllanmış çınar bile kol atar, boy verir durmadan! uzak görüşlüm insan ellim erim yeter göğsüne ilinen karanfil sana türkün söylenir ırak ırak diyarlarda sen satın alımazım, ayrışmazım sen ak yazmalım al fistanlım sen oturmazsın onların dizi dibinde yağmur yağacağı toprağı bilir kimi topraklar tanımaz suyu görüntü her zaman göstermez gerçeği sırdır aynanın arka yüzü.. Şiirime sesiyle can veren Ahmet Örnek beye gönülden teşekkürler.. 21. 09. 2014 / Nazik Gülünay |