Ayaktayım.
Gözlerim sıkıca kapalı ama, göz
kapaklarıma yansıyan florasanın öksürüğü andıran
yanıp sönüşlerini
lavaboya dolan suyun ürperten soğukluğunu
*idik ve *okun iğrençliğini
hissedebiliyorum.

Duvardaki ayarı kaçık saat. Her üç saniyede, bir
saniye atan tiktakları.
Gazeteyle yama yapılmaya çalışılmış ancak hiçbir
halta yaramamış bir kırık pencere ve rüzgârın
omuzlarıma değen , ürperten estetiği.

“Ayaklarım karıncalanıyor”

Karşımda muhakkak bir sarhoşun
aşk acısını çekmiş, parmaklarını bağrında hissetmiş
bir ayna olduğuna bahse girerim. işığın
yüzümdeki çizgilere ayak uydururcasına yanıp
sönmesi ve buna rağmen gözlerimi sıkıca kapalı
tutmam, kendimin- tanıdığı en büyük korkak
ihtimalini artırıyor.
Gecenin bir saati beni istenmeyen adamların
bekleme odasına iten güç,
gözlerimi açmamami
sağlayan güç .
Her şey aynı.

“Gözlerimi açtım”

Uzamış sakalım ve alnımdaki çizgileri, saçımın
kilometresine düşen ak telleri şimdi daha iyi
görüyorum. Ayaklarımsa artık benim değiller.
Baktığım ve gördüğüm.
Gözlerimi açıp, uzanip
uzanıyorum uzun ince yüzümde. Sanki birazdan
kızıp yüzüme tükürecek, küfredecek gibi
hissediyorum.
Ve içimdeki şey - ruh da denebilir buna-inatla karşıda
duran et yığınını sahiplenmiyor hala.

Ayak parmaklarım lavabodan taşan suyla ıslanıyor.
Birinin ayak parmağından düşmüşümdür belki bende ve beni
*oktan bir havluyla silip atmıştır. ıslaklığımı ve tüm
sızılarımı. Ellerimi usulca biriken suya
sokuyorum. Sanki bir sevişmenin başındayım ve
uzadıkça uzasın istiyorum. Vücudumu komple saran yakan şey neyse
soğutsun istiyorum. Ellerim sanki hiç bana ait
olmamışlar. Farkına varmadığım nasırlar ufak tefek
kesikler....

En son hayatın izlerini temizliyordum.
Sağa sola bir *ok gibi sıçrattıkları yanlışları kendi
temizlik anlayışımla üzerlerine i*ereyek
temizliyordum.ben profesyonel bir temizlikçiyim.

Yenisiyle değiştirilip kullananımdan kalkan
ağrili,yaralı ,kanamalı tüm hayatları toplayan,
karşılığında yüzünüzü bir soytarı edasıyla güldüren
kişi, temizlikçi ...
Benimdim.
Ellerimi bulanıklaşmış sudan çekip cebimden yarısı
içilmiş bir sigara çıkarıyorum.Yakıp ömrümün arda
kalanını ve dumanını üfleyip aynadakine, bir
gülümseyişte ona hediye ediyorum.
Sanırım şu an hiçbir şey hissetmiyorum