Derda muhteşem şiir ya sustum bu kadar nacak güzel yazar kalem
geç kalmışım yada görmedim tebrikler

"kanınla kuruyan çöllerin susuzluğunu,
ağlayamamanın çaresizliğini şimdi daha iyi anlıyorum.
ağlayamamak senin adın."




şiir ve yorum muhteşem...güne çok yakışmış...tebrikler...saygılar hep...

Tebrikler başarı dileklerimle

bulutlar niye asılı kalır ki..

ses ve şiir ..ikisi de birbirini kıskanıyor.

şiir çok güzel de sesde bi okadar muhteşem bu kadar duygulu okunabilirdi ancak.kutluyorum emeğinize sağlık

Ezgilerden başlayalım ve ezgilerin bir gerilime çağıran sesinden ve buna rağmen kalemin, sanki ürkütmemeyi düşünerek şiire kendi sesiyle buyur etmesinden. Böyle olmayabilir tabiî, biz iyi düşünelim deyi tüm varsayımlar.. Yoksa neden ihtiyaç duyulsun ki, insan olduğumuzu, diğer varlıklardan farklı olduğumuzu kanıtlamak için mi.. Elbette ki inanmıyorum buna..


Soluk alıp vermek dışında yaptığımız her şey *bir umut adınadır.. Evet kabûl edelim, sarpa sarar bâzen, inanırım.. Yine de içimizde bir yerlerde güzelliklerin bir bir tanrılaşmak arzusu olduğunu bilmek huzur veriyor. Buna dâir uğraş verişlerimiz, izlemelerimiz.. Unutmamalarımız.


Sayfanızı ziyâret ettiğim tüm vakitler aklımda.. Bir Edwin hayranı değilim, olamam da.. Ancak, incelemekten uzak da değilim. Kâlbin, tüm bilim kurgulardan, gerilim ve korkulardan çok uzak bir tabiatı yoktur.. Şiiriniz, tüm korkuların lirizimden türemiş hâli..



İnsan hâli.. Duygular düşüncelerden ne kadar uzak ve ne kadar da yakın gibi duruyorlar. Yalnızca düşünmekten ibâret olabildiğimizi düşünsenize, hissetmeden, acımadan ve gülmeden, bahârı yalnızca görebilmekten ibâret olduğumuzu düşünsenize..


“âhh benim karanlık zındandanlara düşen gölgem..”


Dört demir duvar tahayyül eden bizleriz, yazan da hakîkaten bundan mı söz ediyordur.. Hayır. Öyle bir karanlığın resmi yok. İstesek de yok. O sâdece hissedebildiğimizdir..


**ölüm ezberlemek çamurlu yüzlerde..


Her şeyin bir renk ile çağrışım yaptığını söyleyenler var ki mâvi bundandır, umut deyi addedilir.. Bana göre değilse de yıldızladığım şiir parçacıkları kırmızı kokuyor.. Çamur oysa en çok siyahtır ve yüzler, pembe ve ezber, sert bir gri.. Oysa ölüm, en güzel renk.. Kırmızı. Ölümü kirleten ise diğerleri.. Siyah, pembe ve gri.. Ses ve yazılan.. Ölüm’ü anımsatıyorken yanına rûh’a can çekiştiren diğer solgun renkler ekleniyor. Ağırlığı bundandır diyorum. Bunun için masallar vazgeçilmez oluyor ve dikkat ettiniz mi, hiçbir masalda grinin hiçbir tonuna rastlanılmaz.. Cadının o garip takkesi hâriç..


Ve bunun her tonunu şiirlerinizde, sesinizde, seçtiğiniz ezgilerde görebilmek dediğim gibi biraz zor olsa da etkiliyor, fazlaca..




Anlıyorum. Söylediklerinizden ziyâde söylemek istediğinizi işitmemek mümkün değil. Diğer şiirlerinizi de dinliyorum bâzen ve şöyle bir kanı oluşuyor.. Daha çok sosyal bir ses. Bilmem, İbrahim’in öyküsünü dinlemek nasıl olurdu ya da Mûsa’nın ya da İlyas’ın isyânını ve insanlığı anımsatan o merhamet haklılığını haykıran tınıları.. İyi olurdu diye düşünüyorum..



Ve düşünmekten ibâret olmayıp da düşünmekten ırak olmadığını insanın, bilmek böyleli durumlarda bir kurtuluş. Kâlbimiz, korunaksız değil aslâ..



-yorumun düzenlenmesine gelince, sayfaya her gelişte önce sesi kapatıyorum âniden ürküp çâresiz gibi olmamak için.. Sonra önce okuyup, sesi biraz ortalara alıp ve öyle dinlemek.. Ses biraz geç açıldı bu sefer hem de tam ben yorum yaparken.. Âni bir onay ve olay budur..-




Teşekkürler, şiir için ezgiler için ve yorum için..




Esen kalın..











**Havin_** tarafından 11/9/2014 3:58:56 PM zamanında düzenlenmiştir.

Ah!benim karanlık zindanlara düşen gölgem,yeni yetme çığlığım
Yarıda kalan gülüşleri toplayan bir eskici gibi

ahh..şiir ahh şair ahh...

ne güzeldi..
etkin kalem ile şiirin yoldaşlığı

tebrıkler kardeşime

Hakan Günday'ın AZ isimli kitabında tanıdım Derdâ ve Derda'yı


o iki çocuğun hikayesi duvardan duvara çarpmıştı beni "Hiçlikte Piçleşenler" demiştim


bir kere daha nefret etmiştim piç bile olamayan böyyük böyyük adamlardan kadınlardan

hepsi böyyük böyyük emmiler teyzeler ama yedikleri küçük küçük insan yavruları


neyse daldım gittim

efendim kalabalık kelimeler tenhalaşaaydı biraz iyi olurdu sanki


ancak Günün şiirini ve şairi canı gönülden kutluyorum

sesini de sözünü de seviyoruz Sayın Pınar

sağlıkla kalın

Deniz Pınar dilindeki çalılardan, cümlelerindeki çalılıklardan kurtulsa yarına şiirler bırakacaktır. eminim.

Şiiri söyleyişi ayrı bir güzellik şiir adına.

Şimdi bir yumru var boğazım da ve içimde bir yerler acıyorrr

Faili meçhul..
Tadı tuzu sen..

Hangi vakit evinin catisindan ruhunu azat edip sesinin heybetini
duyurmayi dusunuyorsun ?

Deniz can...
Her zaman diyorum sen bu ulkede en buyuk ses tonlarindansin diye
keza siirlerinde devasa gokte yankisini iyice harmanladi.


Bilirsin bilirim savas kopekleri sahiplerine sadiklardir.
İster bu zamanin o pis kokulu saclarina giydir dedigimi
ister kendimize.



Yesu siyah saclarini beyaza dondurmek icin demlenmede.
Kimbilir belki olum fermanim olur.


Sen cigliklarina devam et canimsin.
Seni doguran anneye bin saclarimla serilirim ruhuna.


Sana ruhunu sunan Allaha bin sukur.
Var olus kuslariyla...



Ve umarim gunun siiri olup, korler ve sagirlara bir nebze
Daragaci olup duser gozlerinin duyarsiz izbe insansiz insanogullarina...

Tebrikler adas
Bitti mi vatani görev?

Ne diyebilirim ki hem şiir hem yorum çarpmaktan beter etti....ayna tuttunuz derinlere en derinlere...kötüsünüz ey şair .(


elbette latife...de ama fena sarstınız şiirinizle, yüreğinizle esenlikler içinde her daim kalmanızı dilerim...sonsuz saygıyla yüreğinize.

Hoş geldin...

Şiirle...

Saygılar...

ciğerime kadem bastı şiiriniz,, sanırım dinlemiştim de

eyvallah...