yüzüme bakıyorum babam..Şiirin hikayesini görmek için tıklayın //şehirli sesleri kovmuştur kutsal kitaplar, kovulmuştur bazı ruhlar Allah cenahından ve terk edilmiştir metropol gecelerinde yalanlara sığınan titrek dudaklı kızlar dili metruk bir adam tarafından...// her kes gibi benim de façamı çift yanlı çizmiş allah her iki yanı da çok sevilmiştir ve fakat pranga yara ve tuzdan mürekkep bir esrar ’sar baba beni başa sar’ yeni ve gönülle görülmüş gül seramonisine dönsün akşam ve sabah (nereye dönsem ve hangi çölü topuklasam metruk bir ismail gibi orda ülkesini yitirmiş bir kız çocuğunun sarı-esmer gülüşünde yitirdiğim bir parçamla karşılaşıyorum aklıma atlar dağlar ve ansızın ’ohhhh’ çeken bir gerilla geliyor sebepsiz; sebepsiz üşüyorum) zülcenaheyndir babam, ülkeme benzer parantez içi bir huzur anına; şizofren bir şairin bir ülkeyi bir şiire gömdüğünde ruhunun devingen fırtınalarına. yüzüme benzer babam; bazı metropol kızlarına acılı bir hikayeyi çağrıştıran yüzüme zor bir şey mi istedim babam babam oy! :(Yüzünün bir yanı açılan, yüzümün bir yanı kapanandır babam :) dönüş babama da prangayı anımsatır bilirim. bilirim İbrahim’in herkeslerden büyük olduğunu çünkü; her şeyden zordur dönüş. dönüş: prangasını almayana ya da prangası kendisini kendisinden alamayanadır. heyt babaaaa!! acılı bir destanı yankılarken şehirli ve titrek sesim bir bilsen nasıl yanıyor içim.. |
oyy şair oyy neyledin böyle...sen dizelerinde haykırdıkça babam diye kanadı yine hiç kapanmayan yaram benimde...
duyarlar mı dersiniz göğün üstünden, sesimiz gider mi görürler mi dediğiniz gibi yandığını içimizin
ağlattınız alacağınız olsun :((
Her dem saygımla yüreğinize.