dalda yaprak
saçakta kuşlar
gecede ay
denizde yakamozlar
sararmış bir resim
duvarda hatıralar
içimde sen
gözlerin yağmur akşamları




eskimiş ayak izleri
tenha kaldırımlar
kopan takvim yaprakları
umarsız insan
unutulmuş gülücüklerimiz
üşüyen ellerim
tenimde ağustos yanıkları




yine de yaşamak bunun adı
bütün kedilerimden yaralı
ve hasretlerim her birine
sevmek
her şeye rağmen
mevsim geçişlerinde
gitmek göçmen kuşlarla
başka zamanlara
dönemeyeceğini bile bile
vedasız iklimlere




yine de bir sevgiye sarılmak
biraz da avutmak kendini
yalan gülüşlerde
yalnızlaşmak daha daha
kendi şehrinin sokaklarına
bencil bir bakışın gözleri
kırdığı aynalarda darmadağın
bin parça yürek izi





elveda demeliyim artık sana
hayat

seni bir daha sevmeyeceğim ...









Mert YİĞİTCAN

15 . 08 . 2014

istanbul