bir filmsin
mesela ’mavi en güzel renktir’
oysa ben sefil kırmızı
hep kırımlara şahit
ne çok insan
yaşadıkça anladım

ben yaşadım, bu da bir şey
aşk her tende aynı kokuya karışırken
iyimse olamıyorum
kötümse de
bir c diyebilecek kadar uzakta
tarif ediyorum mezarımı
basit
asit
si

iki kelimeden biri aynı bayıra çıkıyorsa
bilmeli ki insan virgül koymalı
onca ma vie, sonra kır mızıkçısı
türü önemsizdir penisin, boşlukta

şimdi.


asla küçümsemiyorum yeşili, yeşil adalet
para olmadan önce tabi, eski zamanlardan bahsediyorum
ben,eski
yince, kırılıp içe uzandı ruh adağı
kanı anlatırken, mavilere karşı

inanıyorum
inanıyoruz
mavi en güzel renk olmalı
hala saçların bayat ekmek gibi kokuyorsa
ve aziz

asit yuttuğumdan beri hep bir yerlerde kalıyor diyeceklerim
salya sümük ağlarken izlemelisin bir de
adaletsiz dünya seçimlerini
felsefede katarsak bu işe,
şimdi kenar mahallede çay ekmek zeytin keder
içimi dökebileceğim bir yer inşa etmeli
ki, sonsuz olmalı

hararet basan on yedilik ağzıdır mavi
acı kırmızı
dal kırılırsa şeftali