UNA* KÂÛT **pul oldu mutluluðum rüzgar götürdü denizlerin enginlerine umutlarým daðlarýn eteklerinde çakýltaþý toprak þimdi toz oldum alýn yazýsi denilen kader pazarýnda bu dünyanýn gâmýna gûssasýna ateþe âþýk bir pervâneyîm kaldým sîne-i bûryânýmda ateþe yansýr hârresî yüzümün soðuk pýnarlarý özledim suya hasretim düþtüðüm yerde suda eririm aynalardaki serçe yürekli çocuklarýmý özledim gelincik beklerdi umutlarým unutuldu toprakta âþk tohumlarý hârrý firkatýmda mavi salýncakta asýlý düþlerim var zaman saçlarýma yýldýz griden firâriyim tek baþýna ey yýldýzsýz kara geceler karardýnýz kara katranmý oldunuz ateþ böcekleri neden sustunuz karanlýða seranatmý oldunuz melekler çiçek tozlarý karýþtýrdý çocukluðuma çocuk kaldý düþlerimdeki ben mavi umutlarým vardý ipek evimde unutuldum senelerdir iðde aðacýnýn râhîyasýdýr mazimdeki düþlerim feleðin deðirmen taþýnda una kâût oldu þimdiki gerçeðim ölümün perdesi kalkmadý üzerimden göz çukurlarýma toprak dolmadan ehlî / ûkbâdan olsam gözyaþlarýmla yýkansam almadým telezzüz þu dünyadan ah seneler seneler ateþ döktürdün topuklarýmdan kollarýma kol kanatlarýma kanat olmadýn ah seneler nur* 10/8/2014 |
ve umutlar çakýl taþý olur ayaklar altýnda ezilir kalýr...
sukunetine dem vurmak mý lazým ara ara yüreðin....
bilemedim ki...
neresinden baþlansa ve finalle noktalasa...
kutluyorum kalemini nicelerine þairem