Benim İçin Kediler
Ellerim aklımın himayesinden çıkınca
Şiir oluyor yazdıklarım. Okuduklarım bilincimi aşınca Şiir oluyor yazılanlar. Ve o zaman, bir parça da olsa Güneşin seyrine doyulmuyor. Yoksa ne mümkün bu gözlerle Dalıp gitmek , geri dönmemek... Benim için ardımda seyrettiğin Göğün karmaşası, çığlıklar, Bu kirletilmiş sesler Barınak oluyor gizlenecek. Bir kedinin çöp karıştırırken, Boynunu eğişi zarifçe Bir derstir benim için. Nankör değildir kediler. Nankör insan ! Kediyi kendiyle karıştırdı. Ve kedi, Rabbini hiç unutmadı. Köpeğe bir gün yemek verildi, Kırk gün insanı Rab edindi. Şimdi kim nankör? Kediler mi? Köpekler mi? Yoksa insanlar mı? Bahattin BERKDİNÇ |