KİM KOYABİLİR Kİ ESKİ YERİNEKim uğradı kim dokundu kalbime böyle sessizce İçimde fırtınalar kopuyor değiyor gökyüzüne Karanlık geceler ürperten yalnızlıklar Kırılan umutları yıkılan hayâlleri Kim koyabilir ki eski yerine Tabiki ben ben ah bu ben yok muyum Bir de sen Bütün kabahat yıldızları kayıp birer birer giden gecelerin Bir yumak sevgiydi Yumuk ellerde ufacık yumruklarda sımsıkı Hapsedelerdi bütün mutlulukları Çoğalsın diye gün gelip Salıverirlerdi Avuçlarındaki kelebekleri Mutluluk bir avuç kelebekti mutluluk karşılıksız sevmekti Mutluluk o yumuk elleri Emek verip sevip koklayıp yüceltmekti Mutluluk uykususuz geceleri Ellerin arasına kelebek koymak Gözlerini açtıklarında bebekler Yüzüne tebessüm etmekti Sevgi kalpten kalbe izinsiz yürüyen Bir meleğin eliydi.. Nurten Ak Aygen 24. 7.2014 |