ÜNZİLEDerdiyle sırra kadem gidenler Bir daha artık geri dönmeyecekler Ne yaşananlar oldu unutuldu acılar Ne yaşamak gizemini korudu Bir garip fısıltıydı dilden dile dolaşan Denizi çok severdi Ünzile Bırakıp gitti kayıplara karıştı Önünde başka dünyaların Ebedi dünyaların Trenleri kalkıyordu Artık veda zamanı kalmadı zamanın zamansızlığı Ruhunun içine işleyen figanların nakışları Aldı götürdü dünyadan kehribar bakışları Geriye bir mektup bir kaç resim Ve yüreklere fısıldayan gülüşler Masanın üstünde şamdan Ünitesinde iki fincan yanyana Duruyorlardı ayrılık vaktini aldırmadan Nurten Ak Aygen 24 Temmuz 2014 |
Şiir dolu günler.. Selâmlar..