AĞLAR AVUÇLARIMDA OLMAMIŞLIKLARdünyanın her gecesinde aynı fırtınalar kopar üzerimize ay doğarken, biz bembeyaz sevişirken. sular akar geçirimsiz topraklardan, dağ başlarından sel olur dökülür göz pınarlarından bir çocuk büker dudaklarını, korkar gibi ağlamaktan. …….. korkma çocuk korkma, sen doğmadın ki daha. güneş aynı yangının alevi, yer yeryüzüdür buharlaşma mevsim öncesi ve kaybolmuştur dönencesi. duman; çıkmaz sokaklara savrulur, kanatlarım kavrulur yürekler şah damarından vurulur bir kan boşalır tepeden tırnağa, dalgalarım durulur. …….. korkma ölüm korkma, el sıkışmadık ki daha. rüyada kalmış gibi hiç uyanamamak sancısıdır alnıma vuran ne ay’sız gece örtüsü, ne güneşsiz gökyüzü. bir yanın çözülmemiş meseleler, diğer yanda gülüp geçmeler boş saltanattır artık böyle çekip gitmeler bir ışıksız vahşet soyar çırılçıplak, görünmez melekler. …….. korkma şair korkma, şiirin bitmedi ki daha. “soprano henüz sahnede ise ve bir ses gibi gölgesi düşüyorsa üzerimize” CEVAT ÇEŞTEPE |
binip deniz atlarıma sonsuzluğa dörtnala...