Ah keşkelerimin beşik kertmesi,

Seni yazmak
Kalemin belinden ohlayarak mürekkep çekip,
Ve bir birine düşman harfleri bir araya getirip,
Sana bir şiirin ayetini armağan etmek için,
Gecenin zürriyetine küfredip,
Apaçık gözlerle direnmektir uykuya.


Ah keşkelerimin beşik kertmesi,

Seni yazmak,
İmana varmaktır,
Sessizce bir sufi misali,
Eskimiş, cemaati bitkin düşmüş,
Bir mahalle camisinde ibadete durmaktır.
Yarı baygın gözlerle bakmaktır.
Gök yüzüne bakıp yıldızı seçmek değil,
Kozmik bir teffeküre dalıp,
Varmaktır.
Dilediği yere.

Ah keşkelerimin beşik kertmesi,

Seni yazmak,
Zifiri karanlıkta yol bulmaktır,
Bir cümlenin ardına barikat gibi sığınmaktır.
Ateşli bir eylemdir sokak ortasında,
İki elini bağdaş kurup,
Her şeye rağmen hayata sırıtmaktır.
Barışı yazan harfleri bir araya getirip,
Halaya tutuşturmaktır.

Ah keşkelerimin beşik kertmesi,

Seni yazmak,
Büyüktür,
Netamelidir,
Biraz Nietzsche’yi anlamak,
Biraz Platon’a susmaktır.
Sükûttur.
Galileo gibi gökyüzünde aramaktır.
Tarihten zerre kadar gam yememektir.
Bağdat’ta, yanmış bir kütüphanede,
Sayfalarına is bile dokunmamış bir kitaptır.
Bıkmadan okumaktır. Hatmetmektir.
Seni yazmak,
Kuşkudur, çelişkidir.
Zordur.



Ah keşkelerimin beşik kertmesi,

Seni yazmak,
Maviye anlam yüklemektir.
Ressamın şükrüdür.
Mısırda Tahrir meydanında,
Düşmanın yüzüne tükürmektir.
Oluk oluğa yürümektir üstüne zulmün,
Pencereden bakıp,
Evin tavanına cenneti yerleştirmektir.
Bir çayın huzurunda şeker gibi erimektir.
Geceye kibrit çakıp yürüyüp gitmektir.
Mızrabı bir tarafa, telleri ellerle barıştırmaktır.
Telaşlı bir Pervari akşamıdır.
Yarını Cumaya çıkan,
Hayırlı bir gündür seni yazmak.



Nöbetçi_Piyanist