Kim Bilir Kimin Kırılan Kalbi
atlar uyuyor
sen göğsümde gözlerini yumuyorsun ilk duyan başını uzatıyor göğe dal kırmaca oynuyor rüzgar nefes alsan içtenliğim sanki bırakacaksın oracıkta kendini ne desem alıp götürecek seni bu onun isteği bir yaprak kımıldansa seviniriz ya sevgililer şarkılar söylüyor diye kim bilir kimin kırılan kalbi biriken bulut ağlayan ağaç ve diğerleri bu işin sonunu görmek var biliyorum bir uçurumun kenarına gidiyoruz orada geçmişimize dönüp sarılmak yani düşmek gibi sonsuza ellerinde yorulup bu teselli yetmiyor mu size en mutlu anıların sarhoşluğunda yer gök karışırken bir birine hal hatır sormak hayır öyle değil daha uzun sarılıyoruz bir birimize ben bir çiçeğin rengini getiriyorum senin ellerin su vermeye hazırlanıyor coşkulu al bu beyazlıkları boynuna sar bitene dek aşk ikimiz için tadımı duydun mutlu olmanın son durağı bu uyurken gözlerini özleyeceğim açıp açıp ikide bir gözlerimi. |
...
bu günlerde ölüm etrafımda çokça dolanıyor..yorumum şiirinize gölge etsin istemedim...düzenlemem bu sebebtendir.
Saygı ile..
nâ-gehân tarafından 6/26/2014 1:31:52 AM zamanında düzenlenmiştir.