PORSELEN BEBEKLERYalanlarla uyuyormuşum meğer. Tıpkı sizler gibi... Taş duvar yürekleri Yüzlerinde maskeleri... Kendi kurduğum dünyamda Kendi dolu dizgin aşkımın Beyaz elbiseli Saf prensesiyken -Ben öyle sanıyordum- Bir zehirli elmanın Baygın haliymişim... Açıldı neonlar Ve maskeler yerle bir şimdi Hayal kırıklıklarından diktiğim kule Göğü kucaklıyor... Ne yöne dönsem pas tutmuş Küf kokuları sarmış mabetleri Ah küçük güzel gözlü kız sen olmasan Gülüşün olmasa Bu uçurum kenarında Boşluğa bırakılacak cam bedenleri Ha düştü Ha düşecek Durgunluğa mahkum Çocukların porselen bebekleri... Nilsun Usluoğlu Aslan |