KARINCALAR
Karıncalarla hasbihal edişim
Çok değil az önce En inceden inceye... Tırnaklarını geçirir Kumunu bırakır üzerime... Kavramsız dans edişler Karın boşluğumu acı ile doldurur. Sözlerimde kederden öte izler, Kemirir de kemirir... Karıncalar bende çokça yer edinir; Şüphede dost düşman hallerimiz Kendi kavlince Eşeler duvarlarımı... Bir dert ki tende Birikir küçük küçük haller ile Çöreklenir gönül haneme. Hanem dediğimse kulemdir Hapsedildiğim bu bedende... Süveyda bir közdür... Aşka payi taht... Şahikada bir düşünce Her şeyi deler geçer... Sınır tanımaz gölgeler Şüphe bırakmaz peşimi, Ateşimi sıyırır döşümden. Gözlerim kördür o dem; Kalem bile küser, Lekeler birikir Aşka tomurcuklanan çiçeklerde. Omurgama iner bir sancı, Karıncalar doluşur ellerime; Kollarımı bağlar Bir garip sızı... (Karıncalar neydi derdiniz benle Yuvanızı kuramadınız mı başka yerlere?) |