rüzgarların bir yönü vardı
buluşurduk orada kardeşlik için
aşınmış topraklarda bize yön gösteren
sarı çamurların dinmeyen aşkı
beyaz bulutların içinde uyusak
ne olur şimdi

ne olur diyerek başı dönen ileri çıksın
savursun esintisinden bize de
yediği içtiği ona kalsın
bize kuşların şarkısı yeter

deniz mi bulut mu uyuyan adam mı yoksa
baharı arkasına almış dinliyor
ah ne çok kıskandım sonra
kirpiklerinden çaldığım huzur çok iyi geldi

ama bu kervan gider
umudun uzunluğunu duydunuz
ayaklarımız yorgun ve bir o kadar da hafif
bekleyenlerimiz var
siz hiç düştünüz mü hovarda güvercinler gibi uçarken
sevginin en yücesine

bırakın artık bu cüce ağaçlar sizin olsun
bayırlar nehirler geçildi mi
umudumuz yitik terk ederken bizi sevdalarımız
köylerin cılız ışığını gördük
eski kuzular çayıra doğru uzanmış
bildik kargalar ve onların şarkısı
yaşamak ne güzelmiş yeniden

belki bir gün geri döneriz size
ışığımız azalmış ekmeğimiz bitmiş
suyumuz suyunuza karışır
bu ikramın bir karşılığı yok
beraber bekledik yağmurları
bir birimizin gözlerine bakıp durduk
inanıyorduk tanrının ulu şemsiyesinde ıslanmaya.