Soğuk
Yağmur kokuyor alnımın seccadesi
Titriyorum tuzludan tuzluya düşün soğuğunda Hayâ yırtık bir yün çuvalı Akıyorum zembiller içinde damla damla Gözlerim bulanık Her yer sisli, gönlüm sulanık Vaktidir ölüm hadi tam zamanı Daha da batmadan durdur zamanı Ansızın sustur, kimsecikler olmasın Acımasın, kan akıtmasın kalbim Arsıza susmak zulüm, gevezedir hayatı Ölüm, var sen gel; çat kapı Aşkım uçurum kenarı, ittiriver boşluğa Kayaları yuvarla, tozu toprağı müjdele aşağıya Belki huzur, belki de zuhur Ölüm, sen yine de gel; çat kapı Toprak örtüyle uyandır beni sonsuz uykuma Uzanayım derinliklerine, yaslayım başımı ayaklarına Gözyaşlarım dolanırcasına parmak uçlarında Okşa başımı, gider gözlerimin ferini Çatma kaşlarını, öyle dalayım rüyama Geçmişime set çek, geleceğime en tozlusundan toprak Bir ah inletirsem gözüme tozları kaçırt Bir sen kaldın zaten, sen de acıma sakın Ölüm gel, çat kapı Tozlandı sesim, kalmadı takatim İzin ver uyuyayım nefessiz dalışlarla İzin ver meleklere, sorgu sual etsinler; diyeyim hüznümü Ölüm gel, çat kapı Sevdiklerime selam etme, edersen gücenirim Etme, ben sana yeterim Haramdan sakınmaz kalbimle Seni beklemekteyim Ölüm, bu aralar gel sen; çat kapı Muhammed İşler |