Sultanıma
Küçücük ellerim vardı, minnacık
Okşardın başımı annem Ellerimin sığınağıydı ellerin Sığınağıydı ellerimin öpülesi ellerin Gülümserdin gözlerinle Gülümserdin sevgiden nasipsiz yüreklere Gülümserdin dile gelirdi kalplerin gizi Dilden dile anlatılırdı sevgin Dillendirilirdi anne yüreğin, şefkatin Bir zaman baktım gözlerine Kendimi gördüm gönül denizinde Gözünden sakınırdın beni Bir çöp iğne batsa oğluna Oturup ağlardın, hissederdim Kalbim sancılanırdı annem Hummalı gecelerim vardı Şahidiydin, bilirsin Akıtırdın soğuk terlerini gecelere Uyanıktım, görürdüm Severdin beni, anlardım Affedebilecek misin beni annem Sen hastayken uyuya kalmıştım Affet annem Merhamet denizinden bir yudum su ver Abıhayat suyudur denizin Bir yudum su… Sarılmıştın bana bir ara sıkıcasına Hatırlamam Daha yeni doğmuştum Sanki dün doğmuştum Hissetmiştim, korkuyordun dünyadan Korkuyordun üzerime yağdıracak kara bulutlardan Ben hiç korkmadım annem Dünyamı sarmıştın çünkü Korkma annem Oğlun ayakları üstünde Sırtında dokuz ayın yükü Bükülmüş sırtın ağrısıyla dimdik Sana boynu bükük ayçiçeği Güneşini seyretmekte Mahcubiyet içinde Sevginin manasını en iyi sen bilirdin Sevilmek için sevmek gerek oğlum derdin Hatırlarım Sevmelerim senle başladı annem Sarıl bana annem Sımsıcak sar beni, üşüyorum Ört beni kollarınla Ört beni Dünya benim, cennet senin Sen olmasan Açlıktan ölürdü sevgim Uyku nedir bilmezdin Sabahlara gözlerin şiş Üşümüyorum annem Hem bak üstümü de açmıyorum artık Sen uyu Sen yeter ki Çok değil biraz uyu Bu aralar gurbet yaşıyorum içimin şehrine Özümün özü! Rüyadasın benle Bazen sesini duyar gibi oluyorum Nasihattesin yine O kadar ki birlikte yaşamaktayız Annem kelimelerim kifayetsiz Kalbimde doludizgin duygular Dile gelmez Gelse de kelimeler yetmez Seni anlatamaz hiçbir türkü Seni anlayamaz oğullar Anca anneler … Muhammed İşler |
Vede doğru demişler sizde çok güzel yazmışsınız kutlarım