10
Yorum
23
Beğeni
0,0
Puan
2253
Okunma
Bir çizginin üzerinde can çekişiyor
İnsanın insana olan saygısı
Azaldıkça değerler
Uzatıp ellerimi göğe
Durmadan
Yeni doğmuş bebek saflığında
En masum insan kokusunu arıyorum
Hani nerede
Dün ile bugünün tarifini yapın
Ve seslenip rüzgâra
Şarkıyı andıran mevsimleri geri getirsin
Ben onları artık göremiyorum
Okyanus ummanının ortasında
Muammalara alt üst edilmiş çehreler
’’Körler ve sağırla birbirini ağırlar’’ misali
Taş duvarlara sahip olmak uğruna
Hayal zebanileriyle yarışıp
Unutmuşlar sevgiyi saygıyı hoşgörüyü
Kayıp desem gözünüzün içine baka baka
Vefa ehli gönül
Beni hanginiz anlayabilirsiniz ki
Hissi tavizler erdemsizliğin yalakası
Erguvan renklerinin kölesi olmuşlar
Düşünün bir kere
Harcanırken şu fani dünyada
Zaman denilen dem
Dostlarınızla karşılığı olmadan
Manzumeyi kaç bahar nefesinizde
Gün doğarken katre katre
Keyfe mekân olduğunuz anı
Bir bardak çay içmenin mutluluğunu
Kapının eşiğinde yaşadınız
Söyleyin hadi hudutsuzca
Bir aşk için bile
Radyodan yükselen şarkıya kapılıp gitmiyorken
Nasıl söyleyebilirsiniz ki! ben diye
Söyleyemezsin
Zaman senin sandığın topal adımlarla değil
Tanımlanamayan
Yel değirmeni gibi
Öğütülürken acımasız
Bir o kadar jet hızıyla
İrkilerek uyandığında
Gençliğinden getirdiğin emaneti
Kaderine ihtiyarlamış halini
İşte o an sarıp sarmalayacaksın
Sana kimse sormayacak
Bir kere bile
Bunca cefaya değdi mi?
Ömrünün sonuna getirdiğin
Taş duvarlara sahip olmak uğruna
Avuçlarından güneşi savuşturduğunu
Ne söylesem de boş
Bütün arzular sırtlarında
Erguvan renkleri muhafaza etmekte
Hakikat bundan ibaretse
Sustu yüreğim
Sustu dilimdeki bütün doğrularım.
Ümmühan YILDIZ.
Cevap Yaz