ÖLÜMÜN G'ÖÇ V'AKTİ// Nefesi derinden almak gerek Kalbimizle duymak için Sessizliğin sesini // Hüznün firkatiyle demleniyor akşam Fikrimde sisli bir kayık Yükseliyor yağmurun içli ağıdı Gıcırdıyor ahşap merdivenler önüm sıra Ah ! Memleket havasında ölüyorum Sussun dudağımızda incir kuşları sussun Ağlasın uyuduğunda güneş ardımızdan Geceliğine ömür veriliyor Gün yüzü görsün diye yarınlar Soğuyan çayın uğruna yitiyor Boy veren fidanların düğün türküsü İsimler okundukça gün yüzüne çıkıyor S’olgun yaban mevsimi sussun Yarayı serçe parmağıyla kucaklıyor İnsancıl yanlarımız Hangi gönlü okşayabilir Öfkesinden çıldırmış yüzlerin tebessümleri Acının inanılmaz büyüklüğünde Umut ararken devrilen çiçekler Küs bu yollar Bu tren Bu raylar Tüm istasyonlar küs Sussun sokaklar Ölümün g’öç v’akti an |
Tebriklerimle...