özledikçe üşürsün..bir şiir içimde çöreklenir gecenin bu ayazında çöreklenir de araratın ve cilonun doruklarına doğru yol alır, hiç sıkılmaz ve hiç yorulmaz lakin hep közlenir, gecenin ayazına bürünür. üşüyorum hasret kaldığım sözcüklere sıcak bir dokunuşa, içten şavkıyan bir tebessüme, benliğimi titreten bir buseye. özlemler saymakla ne biter ne de tükenir ki insan tükenirdi buruşurdu saç, sakal dağınıklaşırdı gözler çökerdi yanaklar avurtların içine gömülürdü gençlik giderdi yaşlılık başlardı bellek işlevini kaybederdi ve çocuklaşırdın bir zaman sonra. fakat yine de sözler bitmezdi hasret hep kaldığı yerden devam ederdi. gece hep üşüdük,üşüyorduk sıcak bir dokunuş eksikti. ve hep eksik kaldı. mayıs /2014 |