SEN GİDELİ
Düşlerimde Kafdağı’ndan,
Aşıyorum sen gideli. Damla damla yanağından, Düşüyorum sen gideli. Hasretinle yana yana, Mecnun olmak kader bana. Bazen Nil’im, bazen Tuna, Coşuyorum sen gideli. Hicran doldu bakışıma, Kan karıştı gözyaşıma. Geceleri bir başıma, Üşüyorum sen gideli. Bülbül-ü şeydaya döndüm, Gül tükendi, ben tükendim. Kendi mezarımı kendim, Eşiyorum sen gideli! Bak gönlümün şu haline, Sevdi ise vebali ne? Ümitsizce hayaline, Koşuyorum sen gideli. Çöktü ömrümün direği, Hayattayım rol gereği, Hicran dolu bu yüreği, Taşıyorum sen gideli. Yokluğunla hüzzam fasıl, Verem etti beni asıl. Nasıl dayanmışım nasıl? Şaşıyorum sen gideli. Gülüm, soğutma arayı, Viran eyleme sarayı. Kabuk tutmaz bir yarayı, Kaşıyorum sen gideli. Mühlet bitti, geldim sona, Gözyaşıyla yuna yuna, Hayat denilirse buna, Yaşıyorum sen gideli! Halil Gülşen |