Canlandı anılar masal kuşunda
İki bin dört yılı, Eylül başında;
Mavi önlüğümle altı yaşında,
Nasıl da koşmuştum sana okulum!

Sevgiyi öğrendi sende dillerim,
Kalemle tanıştı minik ellerim.
Sayende yol aldı tüm emellerim,
İstikamet müspet yöne okulum!

Taçlanmış hatıran silinmez bende,
Evim, yuvam oldun, bugün de, dün de.
Hazreti Akif’in ruhu var sende,
İsminle lâyıksın O’na okulum!

Mühlet bu kadarmış, son buldu yıllar.
Maziden âtiye uzandı yollar
Sonbahar misali sarardı dallar,
Ne tez bitti sekiz sene okulum!

Dalıp gidiyorum bazı geceler,
Hasretini anlatamaz heceler!
Şefkat dolu öğretmenler, hocalar,
Tutar mı elimden yine okulum!

Küçük dünyam avucunda dönerdi.
Işığınla karanlığım sönerdi!
Senaryo tükendi, film sona erdi,
Nasıl dayanayım buna okulum!

İlimle alırmış kul muradını,
Ruhuma işledim eşsiz adını.
Hiçbir lezzet unutturmaz tadını,
Hakkını helal et bana okulum!