Dokuz yüz altmış dokuz, yirmisinde temmuzun;
Ekrana kilitlendi insanlık uzun uzun!
İnsanlı araçlarla aya ilk kez varıldı;
Amerikan gençleri, birbirine sarıldı!

“İnsan için minnacık, âlem için devasa;
Bir adım atıyoruz, yaşa Varol ey Nasa! ”
Diyecekti Nil Amstrong; ; duydu bir öküz sesi;
Etrafına bakındı; ”Bu öküz neyin nesi? ”

Uzaklarda çift süren, yahut tarla çeviren;
Bazen de güreş tutup, birbirini deviren;
Uzun hava söyleyen, kirmenle yün eğiren;
Üstelik, internete kıl çadırlarda giren;
İnsanları görünce hayretinden bayıldı;
Nil Coni’si, üç saat sonra ancak ayıldı!

İnsanlar zavallının, toplandılar başına;
Hem tebessüm ettiler meraklı bakışına;
Nil onlara sorunca, “nerdensiniz, kimsiniz? ”
Dünya dar gelmiş belli, Ay’a da hakimsiniz! ”

Dediler, “Boyninceli Oymağı’dır soyumuz;
Bura bizim yaylamız, göçebelik huyumuz.
Biz yörüğün hasıyız, hoş geldin yaylamıza,
Misafir gönderdi ya, şükrolsun Mevla’mıza! ”

Yayık ayranı içip, yiyince sıkma*, börek;
Nil Amsrong iman etti, şahadet getirerek!

Halil GÜLŞEN