GÜVERE'DE ÇOCUKLUĞUM
İlkokul yıllarıma döndüm de bu aralar,
Canlandı hayalimde silinmez hatıralar… Güvere’de yaşandı en renkli senelerim; Neşeli amcalarım, nur yüzlü ninelerim! Rahmetli oldu çoğu, sonsuz âleme koştu, Bu şirin beldemizin, delisi bile hoştu. Yağmurunda ıslanıp, çamuruna battığım, Okul yolunda düşüp, dizimi kanattığım; Çeşme’den Çayırkuyu, Tolbeleni’nden Cırman, Cırman’dan Araca’ya korkunç ve ıssız orman! Her gün on mil yürümek biraz ağır gelirdi. Fedâkar hocalarım bu durumu bilirdi! O yüzden kızmazlardı paçamdaki çamura; Islanmış çoraplarım, benziyordu kalbura… Bu nedenle bilirim yolların cefasını; Taşırım yıllar yılı bu köyün vefasını! Okuyup, çabalayıp gelmiş isem bir yere; Suyunun, toprağının hakkı vardır Güvere! Öylesine canlısın çocukluk çağı kadar: Büyüksün yüreğimde, ta Sandal Dağı kadar! Halil GÜLŞEN |
bir grafik çızgisi içerisindesiniz
umarım bu güzel paylaşımları
devam ettirirsiniz
kutlarım şair yüreğini