"Sözlerin de zaman gibi geri dönüşü yok.. Nedense pişman olmak için hep geç kalıyor insan."

Bu alaca karanlıkta
Yanlızlıkta...
Yokluğunda
Boş bir defterin boş sayfasına
Siyahın üzerine siyah yazıyorum

Renkli ışıklarımı söndürdüm
Yarım kalan bir umut
Yarım kalan cümleler
Yarım kalan düşlerin peşinde
Yarımlara takılı kaldı uçurtmam
Hep yarım,hep eksik,hep kesik birşeyler

Neresinden bakayım ömrümün
Sağım boş,solum sarhoş
Ters bir istikamete yol almış
Hayatla mücadele içinde
Hayata küskün
Hayata yorgun
Hatıralar suskun...benimle

Çalmıyor artık telefonum nedense
Elimde ucuz bir sigara
Kendime ve hayata
Efkar çekiyorum içten içe
Boş bir düşe dalar gibi...hayat gibi

Demi kaçmış yaşamın
Dilinin küstüğüne
Kalbin saatlerce konuşur
Zaten ne eski kalır,ne yeni
Ne sen kalır,ne ben
Geriye kızgınlıkların kalır
Yanlızlıkların
Korkuların
Yıkık hayallerin

Hayat...
Anlamsız bir karmaşa içinde yaşarken
Her evresinde
Bir boşluk,bir hiçlik duygusu
Izdırap ve bir çile yumağı
Yıkıldığın her an
Anılardan bir bulut olur yağarsın


Yüreğinde Güneşi taşırsın
Ama nafile
İçin dışa vuran aynanın gölgesinde
iki kişilik düşlerle sessiz kalırsın
Kırmamak adına kırılırsın
Paramparça olur, dağılırsın
Her gidiş,her dönüş
Aynı sessizliği kucaklar içinde
Yürek her olmayacak umuda
Tutunur bir yerde yinede...


sevay