Ya bir gün yok olursan!Bana nasıl alıştınsa Bensizliğede alışacaksın elbet birgün Kendini oyunlarla kandıramazsın artık Zaten oyun değilmiydi ki bu sevda Teselli için gezmelere çıkardıgın yüreğin Peki benimlede gezer mi bir ara Yokluğum bu kadar zorsa eğer Aramak gelir mi hiç aklına Bak ben daha buralardayım gideceğim ama Uzaklarda bir sevgilim var, aklımın bir ucunda Belki seninde bundan haberin yoktur ama Aynı sancıları bende çekiyorum, değilsen de farkında Gözlerim hep sen diye bakıyor bu ara Her gördüğüm şey sensin aslında Yinede senle sensizliği yaşıyorum, bu nasıl bir sevdaysa Seninle bir hesabım yok benim Benim hesabım sadece kendimle Kendimle küsüp barışıyorum, kendimle hesaplaşıyorum Kendim koşuyorum mutsuzluğa, umutsuzluğa Benim korkum Nasıl tutkuyu ve mutluluğu dorukta yaşıyorsam Birgün hüznüde tekrar en dipte yaşamak Ya bir gün yok olursan! O yüzdendir ki, kendimi bende sensiz yalnızlığa alıştırıyorum Her şeyden çok istediğim sensin oysa ki Olmayan yalnızlığımla, seni buluyorum bak heryerde Hayal gibi bazen bendesin Bazen de çok çok uzaklardasın Bazen bir duygu alır götürür beni özlediğim o yere Ama işte sana uzanıp dokunamıyorum Bak işte bende hasretliğini senden saklayamıyorum Ve yalnızlığı seçiyorum senle ama sensiz sevay |
melodisiz,çiçeksiz,rüzgarsız bir mevsim devşirdiler ömrümüze..
neyin içhesaplaşması olduğunu bilemeden kırdık kalbimizdeki şeffaf camları..
dışardan bakanlar göremesin diye kesiklerimizi,içimizi açmadık..
şiir soylu bir dere gibiydi,kurudu..imgeler birer düşgezgini..
yine de içimizden bir imgeye sesleniriniz usulca ''eğer bir gün
birbirimizi bir yerlerde unutursakbeni bul,ve benimle yeniden tanış''..
şiir mi içhesaplaşmamız,düşlerimiz mi?..bu soruyu rüzgar yüklü bir gemiye yüklüyorum..sevgiyle..