gülümsüyorum kendime, sana ve yaşama inadına inadına gülümsüyorum hala :)
içimdeki haylaz çocuktan yana kullandım ben tercihlerimi yaşamaksa , hep inadınaydı zaten dünyamda gülümseyişler olmalıydı her yeni güne muzipçe gülümseyen bir de ben olmalıydım oyunda gülümsemem gerekiyordu gülümsemeliydim açıkçası Gülpembe ben de gülümsedim gitti :)
bomboş elleri için ağlayanlar vardı oysa elleri olmayanları düşündüm düşündükçe’de gülümsedim ellerim vardı sonuçta boş ya da dolu olsa da gülümseyebilmeliydi insan elleri varsa
dünya aynı dünya’ydı zaten bakan göze göre değişiyordu rengi kara bir gözlükle kararıyor pembe gözlükle de pembeleşiyordu pembe güzel renkti çok sevdim gülümsetiyordu beni :) gülümsedim
haylaz bir çocuğum ben Hüsnü hiç değişmedim ki her şeyi sevmeye çalıştım aslında akide şekerine bayıldım biberin en acısına da öyle ağzımı fena halde yaksa da çok sevdim acısını bile gülümsedim
ömrümce asla değişmedi zevklerim reçel’le turşu’yu çay’la ayranı boza’yla şalgam suyunu hiç ayıramadım birbirinden çok sevdim be Hüsnü hepsini de içtim hala severek içerim bazen bir ondan bir bundan içtim hem de çok zevkliydi mutluluktu benim için :) gülümsedim Gülpembe
naylon ayakkabılarım vardı öyle çok severdim ki parçalanıncaya kadar giyerdim ağzım kulaklarımda mutlulukla hem de parçalandığında atmaya bile kıyamazdım :) çünki severdim onları ve onlar beni gülümsetirdi hala eskise bile atmaya kıyamam ayakkabılarımı severim çünki :) sevmek biraz da gülümsemektir bence ben sevdikçe gülümserim :)
kedileri köpekleri neredeyse tüm hayvanları çok severim "ben de onlardan biriyim" diye düşünürüm hep kendi kendime birisi "hayvan" dese " efendim " derim :) üç kedim var hepsini çok severim onlar da beni Hüsnü onlarla birlikte gülümseriz gülümserim Gülpembe :)
Hüsnü’cüm acılarım olmadı değil elbet çok da canımı yakan acılarım da oldu yandım kavruldum ben de sonra küllendirdim acılarımı
kaybettiğim tüm sevdiklerimi yüreğimde yaşatmaya başladım eski güzellikleriyle hem de onları yine sevdim hasretle yanmaktansa benimle olduklarını düşündüm sonra ruhları yaşıyordu çünki biliyordum birlikteydik nasılsa sevindim buna ve mutlu oldum yine de gülümsedim :)
çaresizlikler de vardı yaşamda barışmak gerekiyordu ve hepsini kabullenmek de yine de yaşamalıydı insan yine de çareler üretebilmeliydi çaresizliklere yılgınlıklara düşmeden yeniden başlayabilmeliydi gerekiyorsa üstüne üstlük bir de gülümseyebilmeliydi inadına :) gülümsedim ben de :)
gülümsüyorum kendime, sana ve yaşama inadına inadına gülümsüyorum hala :)
bunlar hüsnü kabulüm’dendir Hüsnü niyet önemlidir Hüsnüye ayrıca belirtmeliyim ki gülümseyişim hüsnü niyetim’dendir Hüsamettin ... :)))
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
ağlamaktan yoruldum Hüsnü , artık gülümsüyorum inadına ( I ) şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
ağlamaktan yoruldum Hüsnü , artık gülümsüyorum inadına ( I ) şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Çok karizma :)..Hüsnü ya bizim ağır abi bir şairimiz vardı..nerelerde gördün mü:) Sevgili arkadaşım şeker pembesi şiire bayıldım tabii Hüsnü'ye de..gülümsemek size çok yakışıyor..daha sık tekrarlayın lütfen:)