ricaÖzleye özleye alışıyor insan Yokluğun buruk tadına Bağlandığından kopmaya Koptuğuna bağlanmaya İliğini arayan bir düğme gibi Giriveriyor sığınağını bulduğunda Ki; Hangi pencere saklar sıcağı soğuğu sonsuza dek Hangi ışık karşı koyar kapı aralığından sızmaya Bir zaman sonra Kurur içinin nemi Aldığı rüzgârlarla Bir boşluğu Kapamasa da kırk yama Bastırır avazı hayatın Bir sessizliği Bil ki; Unutmak değil bu kabulleniş Hayatın ölüme galibiyeti Ama Hiçbir duygu kaybolmuyor kalpte Ve biliyor musun adınla seslendim birine dün Güldüm Evinin salonuymuş gibi Olur olmaz aklımdan geçmemelisin |
şiirlerinizi bir bir okudum ve
cok begendim uslubunuz acık ve doyurucu
burada sizin gibi değerli arkadaşların olmasından
buyuk mutluluk duyuyorum
yureğinize duygularınıza
ilham kaynağınıza sağlıklar diliyorum..
...