sen gelince aklıma
gün biter bu şehirde
saksıda karanfil bahçede gül solar
önce kapanır perdeleri gözlerimin
inceden dokunaklı
gece şarkıları başlar uzak sokaklarda
sonrası yok



sonrası yok
iki kelimeyi bir araya getiremez ellerim
cümleler eskir daha kurulmadan
intihar martılarıdır denizde
batıp çıkmayan
ıslak ve kirli bir kedinin
mırıltısı öncesi
yağmuru bekler kaldırımda nefesi
ve gözlerini ıslatacak gibi durur
kapı aralığında kül grisi
bir gül gölgesi





unutur güne bakmayı günebakan çiçekleri
geceye dönerken yüzleri
mazide düğümlenir yeniden
tırsak bir kedinin gölge izleri
şarkılarda sen yoksundur
düşman çatlatır şimdilerde
iki kişilik yalnızlık ezgileri
sonrası yok



sonrası yok
dili geçmiş zamanlarda yaşar aşk
iki ileri bir geri
hep geç kalmıştır bu güne
bir sevgili gülümser gibidir de
aşka dair zamanlardan
yaşanmış ve bitmiş
sonra aşk geçmiş gitmiş
kendisi kalmış kendi öncesinde





ah sevgili yine de ne çok severim ben seni
bilirsin
bende öncesi
sende
sonrası yok ...