KALK GİDELİM ANNE
Anne…
Anne dünya üstüme üstüme geliyor. Gecelerim tarumar, Düşlerim bulanık, soluk Paramparça virane gönlüm Uyku haram Rüyalar karabasan Karanlık, hüsran Ve kan revan anne… Güneş yine küskün doğacak, Yarınlarım, Umutlarım Bir bir kaybolacak Yine boynum bükük Ömrüm mahzun olacak... Sen de yoksun artık yanımda; Hani beni bırakıp gittin ya Kara toprağın koynuna, Şimdi elimden kim tutacak, Beni kim anlayacak anne… Anne kalk, Kalk artık anne Ne buldun o kara topraktan Hem ne kadar da özledim seni… Doymadın mı uyumaktan? Bıkmadın mı beni sensiz bırakmaktan Merakta mı etmiyorsun beni? Hadi kalk anne Tut elimi birlikte gidelim bu diyarlardan Zaten ben de usandım artık Böyle rezil yaşamaktan… |