korkuyorum..

hiç duymamıştın değil mi
sensizliğin beni nasıl lime lime ettiğini

yüreğimden sürekli trenler kalkıyor
ve ben kederimle başbaşa
ince bir ip üstünde sallanıyorum

...

ahhh sevdiğim
ahh sevdasını gönlüme yakıştırdığım tek davam
diyorlar ki yaşamalısın
diyorlar ki bu kahpe düzene bir çalım da sen atmalısın
biliyorum, anlıyorum, görüyorum
o halde neden bu kadar şiire gömülüyorum
kırksekiz saatten bu yana öfkem yapışmış yakama
kış güneşi bile ısıtmıyor sızılarımı
dönüp dönüp içime yağan kimsesizlik
yakıyor harflerimi an be an
her sayım vakti vuruldukça kapılar
göğsüme sadece sensizlik indiriyor zaman

...

oysa bir sonraki görüş gününde
yeni fidanlar getirecektim avuçlarına
berrak bir gökyüzü yansıyacaktı yüzüne
ve mavi gülüşün yine siper olacaktı gövdeme

...

korkuyorum sevdiğim..

üstelik zulme inat, dünyanın pisliğine inat, esaretin ağırlığına inat
deli gibi üşüyorum umudu sensiz,


"artık ölecek yanımız kalmadı.."