Havanın Yüzü
düş oyunu havanın yüzü
kımıldıyor kımıldayan kımıldayacak ilk sayrının dinmesinden sonraydı ilk nesnelerin var olma telaşı yarısı suyun yarısı yarısı göğün yarısı ağrısını bilmiyor gören yok duyan yok bir tasvir üzerini akıl kendiliğinden alan satanı tanımadan evvel bir çiçek yosunlu taşların kıyısına uzadı esneyen karanlığın kuytusuna kapanan kokularını taşıyor beyazlığa beyazın haberi yok ne olacak yeni rengi acaba hayata tutunmasını istediği şey aslında bir sanrı neler yapabileceğine dair inadı suların çalkalandıkça bir birine sürtünen gövdelerin soluk almasını istiyor bir mavi ki dolacağından emin değil alevi değince sesi parlayan tohuma çapraz örgülü karmaşanın genişleyen ilmi gerilen ufkun çatlayan içi zamana gebe engebe dirimi öksürüyor ölüler için. |