Azı dişini gösterir görmek istemesek de
Tarih, kuru mevsimlerin bozulmuş doğasıyla
Gırtlaktan yakalanmışız demir çene arasında
Çırpınırız, uyanmayız; kurbanız kurt sofrasında
Aç oturur, aç kalkarız; birbirimizi yesek de…
Doymayız yüze gülüp; “şükür, doyduk” desek de

***

Biraz dik, çokça zorlu geçiyor işte zaman
Adım arası mesafeleri ölçümlesek
“Yakın” ya da “uzak” deriz
Durduğumuz konuma göre hedef
Düşme olasılıklı…; bazen çürük basamak
Kırılır biz düşeriz
Mesaisi bitmeyen bu süreçte
-Yaşam denir adına-
Saliseler birikiyor
Yol gidiyor ölüşe

Bu acele niye
Koştururuz yer kapmaya
Nar içinde hep dövüşe dövüşe


Kim, ağlama molasında kahkahaya döllenmiş
Sinesinde hiç duymadan az kırıntı
Geçmişinden bugününü hüzne boğan
Pişmanlıkla sarmalanmış kalıtımsal yılların
Arasında ve anında taşıdığı hatırayla
Yeniden... yeniden doğan
Kim, bu bitmez ve sürekli devinimli olguyla
Erer sonda gülüşe…

***


Dün çocuktum saf doğalı
Çiçekçe ve böcekçe; ne dişil ne de erce
Sonra esen rüzgârlarca tutulup esir oldum
Ya dünyaya
Ya da
Toz boyalı hülyaya…

…Baş kaldırdım başıma
Araçsızdım, unuttum; hem aç kaldım hem yaya
Kabahatler kanunundan bir an evvel kurtulmaya
Yönelikti sonsuz yetki donatılı herkesten sakladığım silahtı işte kanun
Dinlemedim onun bunun
Söylediği masalı
Serdettim kendimce özgün masallar ki dağdağalı
Sonra bir dil geliştirdim
Duyanlar dil ısırdı
Kim bilecek bu yıl yazın yağmursuzdu, kısırdı


Ve salise katilleri tereddütsüz girdiler
Çıkmamaya bir düşe
Ben, sen, o, biz
Kısacası cümlemiz
-yalnız işte-güçteyiz-
Katkımızın olmadığı yola düştük; bitimsiz
Gam bölüşe bölüşe…